Eneida 2.21-25

Est in conspectu Tenedos, notissima fama

insula, diues opum Priami dum regna manebant,

nunc tantum sinus et statio male fida carinis:

huc se prouecti deserto in litore condunt;

nos abiisse rati et uento petiisse Mycenas.

Á vista está Ténedos, unha illa de moita sona, rica en recursos, mentres o reino de Príamo existía, agora soamente unha baía e unha rada de pouco fiar para as naves. Chegados aquí agáchanse na deserta costa. Nós coidamos que marcharan e que co vento se dirixiran a Micenas : a descrición do lugar non se dá sen razón; pois se atopou un lugar de tales características que puidese ocultar as insidias dos inimigos e disipar as sospeitas dos troianos. Descríbese a prosperidade anterior deste lugar, pero o seu peor estado posterior. Pois se Dido pensase que conservaba a súa condición anterior esta illa, que todos os homes consideraban pola súa fama rica, non podería crer que puidese ser axeitada para levar a cabo as insidias dos gregos. Así pois toda a súa descrición busca desculpar a non percepción do engano. Por esta razón di que á vista estaba Ténedos, pero era unha illa á que non se podía cruzar con facilidade nin se podía ver nada alén dela; pois ocultaba o mar polo que estaba rodeada. Así pois era axeitada para as insidias dos gregos por mor da súa proximidade. Rica en recursos, mentres o reino de Príamo existía: importante, di, foi, pero estando en pé o imperio de Príamo. Dise isto, que foi noutro tempo importante, para que Dido abandone a idea da súa antiga prosperidade; pois se conservase a seu bo estado no mesmo momento no que se preparaba aquela actuación insidiosa, podería existir a sospeita de que *alí estivesen os inimigos sacando proveito da abundandia de vituallas (1). Así pois atribúeselle unha absoluta carencia de todo, para que todos poidan crer que alí os gregos, aínda que quixesen, por mor da carestía non poderían permanecer. Engádese tamén unha rada de pouco fiar para as naves para facer máis certa a crenza de que o medo ao inimigo desaparecera por completo, ao ofrecer a costa da illa unha rada perigosa. De pouco fiar, sen embargo, é unha rada onde se pode fondear, pero con desconfianza, isto é, onde podería xurdir un atranco, se aparecesen dificultades froito das correntes e das treboadas. O poeta puxo esta parte por esta razón, para que ficase claro que os troianos non sen razón pensaran que os inimigos partiran, non podendo aquel lugar sen perigo acoller aos que alí se achegaban. Nós coidamos que marcharan e que co vento se dirixiran a Micenas : concordando todo, di, a saber, a ofrenda deixada para Minerva, segundo espallara o rumor, a carencia de recursos da illa de Ténedos, e a rada pouco fiable da costa, coidamos que eles marcharan e que por mor do esgotamento dos moitos anos de campaña se dirixiran á súa patria con ventos favorables.

(1) esset suspicio potuisse hostes illic esse habentis annonae de celebritate substantiam