CAP. XXXIV.
Vt Aedilfrid rex Nordanhymbrorum, Scottorum gentis proelio conterens, ab Anglorum finibus expulerit.
De como Edilfrido, rei dos nordanhymbros, aniquilando en combate as nacións dos escotos, expulsounos dos confíns dos anglos.
- Scottorum gentis proelio conterens : gentis = gentes (?)
(2) His temporibus regno Nordanhymbrorum praefuit rex fortissimus et gloriae cupidissimus Aedilfrid, qui plus omnibus Anglorum primatibus gentem uastauit Brettonum ; ita ut Sauli quondam regi Israeliticae gentis comparandus uideretur, excepto dumtaxat hoc, quod diuinae erat religionis ignarus.
Nestes tempos estaba á fronte do reino dos nordanhymbros Edilfrido, un rei moito poderoso e moito desexoso de gloria, que máis ca todos os monarcas dos anglos devastou a nación dos bretóns; de tal xeito que parecería obrigado comparalo con Saúl, noutro tempo rei da nación de Israel, a non ser por isto, porque descoñecía a relixión de Deus.
(3) Nemo enim in tribunis, nemo in regibus plures eorum terras, exterminatis uel subiugatis indigenis, aut tributarias genti Anglorum, aut habitabiles fecit. Cui merito poterat illud quod benedicens filium patriarcha in personam Saulis dicebat aptari : 'Beniamin lupus rapax, mane comedet praedam, et uespere diuidet spolia'.
Pois ningún entre os xenerais, ningún entre os reis máis terras daqueles, exterminados ou sometidos os nativos, fixo tributarias da nación dos anglos ou llas deu para as habitar. A este con razón podía convir o que bendicindo a seu fillo o patriarca dicía da persoa de Saúl: "Benxamín é un lobo feroz, pola mañá comerá a prea, e no serán dividirá os restos".
(4) Vnde motus eius profectibus Aedan rex Scottorum qui Brittaniam inhabitant, uenit contra eum cum inmenso ac forti exercitu ; sed cum paucis aufugit uictus. Siquidem in loco celeberrimo qui dicitur Degsastan, id est, Degsa lapis, omnis paene eius est caesus exercitus. In qua etiam pugna Theodbald frater Aedilfridi, cum omni illo quem ipse ducebat exercitu peremptus est.
Daí que o rei Edan dos escotos que habitaban Britania, movido polo seu avance, veu na súa contra cun inmenso e poderoso exército; pero vencido fuxiu cuns poucos. Pois certamente nun lugar moito famoso que se chama Degsastan, isto é, pedra de Degsa, case todo o seu exercito foi destruído. Tamén nesta batalla Teodbaldo, irmán de Edilfrido, pereceu con todo o exército que el mesmo mandaba.
(5) Quod uidelicet bellum Aedilfrid anno ab incarnatione Domini sexcentesimo tertio, regni autem sui, quod uiginti et quatuor annis tenuit, anno undecimo perfecit : porro Focatis anno, qui tum Romani regni apicem tenebat, primo. Neque ex eo tempore quisquam regum Scottorum in Brittania aduersus gentem Anglorum usque ad hanc diem in proelium uenire audebat.
Edilfrido rematou esta guerra, a saber, no ano seiscentos tres dende a encarnación do Señor, pero no ano undécimo do seu reinado, que durou vintecatro anos: ademais no primeiro ano de Focas, que entón tiña a coroa do reino romano. E dende aquel tempo até este día ningún rei dos escotos en Britania ousou vir en son de guerra contra a nación dos anglos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario